Manoy po part 4

Minsan nga naman, ang buhay ay sadyang mapanukso, binibigay sa iyo ang kabaligtaran ng iyong gusto. Nakasakay ako ng dyip papasok sa trabaho, panay ang tingin sa aking relo sapagkat atrasado na ako, napakatrapik pa naman, singitan pa ng singitan ang mga dyip at mga bus, kaya't lalong nagkabuhol-buhol ang daloy ng trapiko. At sa kasamaang palad ay nabangga pa ito sa isang taxi. Dumating ako sa tindahan alas-9 na, kaya naman nasabon pa ako kay boss, meron kasing delivery at kanina pa naghihintay ang closed van ng tindahan. Maghapon kaming nag-deliver, kung saan-saan kami napadpad ng driver, at nakabalik kami sa tindahan ay hapon na, malapit nang magsara ang store. Dali-dali akong nag ayos ng paninda, at pagkatapos magsara ay nagtungo na ako sa review center. Parang kay tagal bago natapos ang tatlong oras na klase ko duon, at paglabas ay gutom na gutom na ako, nagwawala na ang mga alaga ko sa tiyan, ngunit tatlong araw pa bago sweldo, kaya wala akong magawa kundi magtiis na lamang at kumain sa bahay. Nagyosi na lamang ako at kinain ang nakapang kendi sa aking bulsa, ngunit ramdam ko ang pagkalam ng aking sikmura. Naglakad ako papunta sa sakayan ng dyip, hawak ang aking cel habang nagte-text ako kay Irene. Shit talaga! Check operator service pa, ala na kong load. Nakarating ako sa sakayan ng dyip, gutom, pagod, at higit sa lahat, buwisit na buwisit. Nakarating naman ako sa Cubao ng walang insidente, ngunit lalo lang akong bad trip nang makitang napakaraming pasahero naghihintay din ng dyip. "Balyahan na naman 'to", isip ko lang sa aking sarili. Dumating ang isang dyip, at halos hindi pa ito nakatigil ay nag-unahan na silang makasakay. Hindi pa nakasakay ng husto ang isang dalaga ay bigla namang umarangkada na ito, nahulog ang dalaga, tumama ang kanyang likod sa may istribo ng dyip bago ito tuluyang nahulog at gumulong sa kalsada. Ngunit wala ni isa sa mga tao duon ang lumapit para tulungan siya, bagama’t halatang nasaktan ito. “Tarantado ‘tong mga ito”, isip ko sa sarili ko, at kaya kahit gutom na gutom na ako, ay lumapit sa kanya at tinulungang tumayo, ngunit sa sakit siguro ng katawan ay hindi makatayo ng diretso. Inakay ko muna sa waiting shed at duon ay pinaupo ko muna upang makapagpahinga nang konti. "Miss, okey ka lang ba? Hindi ka ba nabalian o napilayan, baka kailangan mong madala sa ospital," tanong ko agad sa kanya. Umiling lang siya, at sabay sagot ng, "Masakit ang likod ko, pero hindi naman siguro ako kailangang dalhin sa ospital." Aninag sa kanyang mukha ang sakit, at nang magtangkang tumayo ay napaupo uli, tila hindi maidiretso ang katawan sa sakit. "Miss, wag ka sanang matakot, pero sa tingin ko mahihirapan kang umuwi ng ganyan. San ka ba uuwi? Kung okey lang sa iyo samahan na kita, baka mapano ka pa, eh, mahirap na. Kung gusto mo naman, tawag na lang kita ng taxi, magtaxi ka na lang pauwi, namumutla ka na." Hindi muna umimik ang dalaga, malamang ay nagiisip kung mapagkakatiwalaan ako, pero bandang huli ay hindi na rin siguro natiis ang sakit, tumango at pumayag na pahatid na lamang sa akin. Medyo may kalayuan din ang inuuwian niya, lampas pa sa dapat babaan ko, ngunit dahil inaalala ko na baka mapano pa siya, ay tuloy ko siyang hinatid sa kanila. Halos hindi kami nag-usap sa dyip, maliban na lamang nang sagutin ako kung saan kami dapat bumaba. May kalayuan pa ang bahay nila sa kantong binabaan namin, at tila hindi na niya makayang lumakad pa, kumapit sa aking braso, at malamang ay bumagsak kundi siya nakahawak sa akin. Tinuro niya ang kanilang bahay, at habang papalapit kami ay nakita kami ng mga binatilyong nakatambay sa gate nila. Tumakbo palapit ang isang binatilyo, sabay tawag na "Mia! Ano’ng nangyari sa ‘yo?" Medyo masama na agad ang tingin sa akin nito, ngunit sinabi agad ni Mia, "Kuya, pasok na muna tayo, mamaya na lang..." Inalalayan siya ng kapatid niya, kasama ang iba pang mga binatilyo, at pinasok nila ito sa loob ng bahay. Aalis na sana ako, ngunit sumenyas ang kuya niya na pumasok na muna ako sa loob. Malaki ang bahay nila, two-storey, at may nakaparadang 2 sasakyan sa garahe. Inupo nila si Mia sa sofa, at duon ay nagpakilala ako sa kanyang pamilya at sinalaysay ko ang buong nangyari. "Buti na lang pala at may mga taong katulad mo na handang tumulong, baka napano na ang anak ko, hindi pa namin alam," wika ng mommy niya. "Tinanong ko nga po kung gusto niyang dalhin ko siya sa ospital pero hindi na daw po. Yun nga lang, bugbog ang likod niya, mas maganda pa rin po siguro kung macheck-up siya." Tumayo na ako at akmang magpapaalam na sana, ngunit ayaw pa nila akong paalisin. "Dito ka na muna, ikaw ba ay kumain na? Dito ka na kumain, at kahit papano naman eh makabawi kami sa iyo" sabi ng Daddy niya. Tumatanggi sana ako, ngunit nakakahiya na rin naman, isa pa, gutom na nga ako. Habang kumakain ako ay kinilala nila ako, at sa kuwentuhan ay nalaman kong graduating na pala si Mia ng MassCom sa UST. Lubos ang pasasalamat nila sa ginawa kong pagtulong sa kanilang anak, at nang mapansin kong magaalas-dose na ay nagpaalam na ako. Hinatid ako ng kuya niya sa bahay namin, at nagpasalamat uli ito bago umalis. Ako'y nagpahinga na lamang, ni hindi ko makuhang magbihis pa sa antok. Dumaan ang isang linggo, at nalimutan ko na ang insidenteng ito, ngunit nabigla na lang ako nang isang araw ay nagpunta si Mia sa tindahan. Nasa stockroom ako at nagaayos ng mga bagong deliver na mga stocks nang sumilip si Stef at sabing, "May naghahanap sa ‘yo, Mia daw. Bilib na talaga ako sa ‘yo, marunong kang pumili." Nakasimangot siya, at bigla na lang tumalikod sa akin, halatang inis. Lumabas ako sa stockroom, at medyo natigilan ako sa nakitang mga naghihintay sa akin.

Tatlo silang magkakasama, isa na dito si Mia. Ngayon ko lang napagmasdan si Mia, hindi ko sukat akalain na ganun pala siyang kaganda. Medyo matangkad din, siguro 5'6", slim pero makorte ang katawan, mga kurbada niya ay talo pa ang zigzag sa Baguio. Maputi at makinis ang balat, katamtaman ang mga umbok sa dibdib, tipong kasya lang sa kamay, mahaba at diretso ang buhok, parang mga nakikita sa mga commercial ng shampoo. "Uy, ikaw pala, kumusta ka na? Ok ka na ba, hindi na ba masakit ang katawan mo?" tanong ko sa kanya habang naglalakbay ang aking paningin sa buong katawan nito. "Ok na ko, medyo masakit pa rin yung likod ko. May pasa nga ako dun, eh, at medyo hindi ko pa maitaas ng husto yung mga kamay ko." ngiti niyang sinabi. "Siyanga pala, mga friends ko, si Jean tsaka si Meann." "Hi." sabay bati ng dalawa. "You know, you look familiar, parang nakita na kita." sabi ni Meann. "Parang ikaw si… pero hindi siguro" Nakangiti si Mia, "Me lakad ka ba mamayang hapon? Invite ka lang sana namin mag-snack, kahit diyan na lang siguro sa Wendy's." Naalala kong may usapan kami nina Rico, "Meron eh, medyo magkikita kami ng mga dalawang friends ko. Sorry, pero thanks anyway, siguro next time na lang." Nagkatinginan silang tatlo, at nagsenyasan, "What if sama mo na rin yung mga friends mo? Tutal tatlo kami, tatlo rin naman kayo, so okey lang. Yun eh, kung okey lang sa mga friends mo?" Nagisip ako ng sandali, "Puwede siguro." Nagkita kami nina Rico at George, at nang sabihin kong may nagyayaya sa Wendy's, sagot agad ng dalawa, "O sige, pare, larga! Tangina, ganyan nga, wag mong solohin. Ano pa’ng hinihintay natin? Tara na!” Nagtungo kami sa Wendy's, at pagdating namin ay nandun na pala sila. Pinakilala ko sina Rico at George, at habang nag-o-order kami ay umupo na sila. Pilit nilang binabayaran sana ang mga order, pero tutol sina Rico. Nakapila kami sa counter nang ibulong sa kin ni George, "Pare, usapang lalake, sa ‘yo na si Mia, pero balato mo na lang sa amin yung dalawa."

Nagkasundo kaming tatlo, at hinatid namin ang mga orders sa mesa. Naging at ease naman agad sila, dahil mga kalog ang mga friends ko, at malaon-laon ay parang matagal na kaming magkakakilala. Nag-excuse ako upang pumunta sa CR, at iniwan ko ang cel ko sa mesa. Pagbalik ko ay tila natahimik sila, at nang tanungin ko kung bakit ay, "Pare, tumawag kasi si Irene, hindi daw siya makakauwi, extended yung shooting nila for 2 to 3 weeks. Tawag na lang daw siya uli mamayang gabi." Nagtinginan sina Mia, sabay sabi ni Meann, "Kaya pala you looked familiar, there was a time kasi, nagpunta kami sa Megamall and we watched this movie, nakita namin si Irene dun. Ikaw pala yung kasama niya, pero di ako sure kanina. Ikaw pala…" Medyo napayuko si Mia, namumula ang tenga, pero hindi ko na lang pinansin, baka mapahiya. Tuloy na lang kami ng pagkain, at tapos ay nagtuloy kami sa Centerpoint, para manood ng sine. Sabay kaming umuwi ni Mia, hinatid ko sa kanila, ngunit hindi na rin ako nagtagal. Sa mga susunod na linggo ay madalas kaming magsama ni Mia, minsan kasama sina Meann, minsan naman ay kaming dalawa lang. Alam kong may gusto sa akin si Mia, halata sa bawat kilos at galaw niya, pero tila natitigilan akong diskartehan ito. Inis na nga sa kin sina Rico, at sabi pa'y, "Putangina ka pare, ba't di mo pa tuluyan yun? Ano pa’ng hinihintay mo? Pare, malinaw na pekpek na yan, lumalapit na sa iyo, pakipot ka pa." Sa totoo lang ay ayoko na sanang gumawa ng kalokohan, pero tila hindi ko nga rin kayang pigilan ang sarili. Dalawang araw bago nakatakdang umuwi sa Irene, nagyaya si Mia sa bahay nila upang dun na lang daw manood ng VCD. Pumunta ako sa kanila, at laking gulat ko na lamang nang pagdating ko duon ay sabing umalis daw ang mga kasama niya sa bahay. Suot lang niya ay isang sandong may maninipis na tali, at isang maikling short. Napakaganda ng kanyang mga hita't binti, makinis, at kahit na balingkinitan ang katawan ay kaaya-aya ang hubog nito. Bakat ang mga utong sa kanyang dibdib, lumalaban sa suot niyang bra. Nagpunta daw ang mga kasama niya sa Antipolo, at gagabihin daw ng uwi. Bandang alas-dos pa lamang, at malakas ang kutob kong may mangyayari sa amin ni Mia. Kung talaga nga namang ukol... Naghanda siya ng merienda habang sinasalang ko ang VCD, nagtabi kami sa sofa, yakap niya ang isa sa mga malaking unan duon. Halos hindi kami umiimik habang nanonood, tila alam ng bawat isa na may mangyayari, naghihintay lamang ang unang galaw, kung sino ang maguumpisa. Hindi ako gumagalaw sa puwesto ko, panay ang pigil sa makamundong pagnanasang nararamdaman. Tila ang bilis at lalim ng aming mga hininga, nakakabingi ang lakas ng pintig ng aking puso. Maya-maya lamang ay naramdaman kong niyakap niya ang aking braso, may kasamang bahagyang pagmasahe nito. Hindi pa rin ako gumagalaw, at ilang sandali ay pumatong ang kanyang ulo sa aking balikat, sabay ng isang buntong-hininga. Tinigasan ako, at sa aking pagkakaupo ay wala sa puwesto si manoy, sumabit ang ilang bulbol sa hiwa nito. Nalanghap ko ang halimuyak ng kanyang buhok, kung kaya't lalo namang nagpupumilit na dumungaw si manoy sa kanyang pinagtataguan.

Tiniis ko hanggang sa makakaya ko , ngunit ang lahat ng bagay ay may hangganan, may katapusan. Hindi ko na matiis, at kusang humawak ang aking kamay sa kanya. Tumingala siya sa akin, walang imik, naghihintay, at sa pagpikit ng mga mata ay sabay bumuka ang mga bibig. Pinagmasdan ko ng sandali, at unti-unting bumaba ang aking ulo hanggang sa magdikit ang aming mga labi, isang tagpong puno ng pangako. Natikman ko ang tamis ng kanyang mga labi, at nang sumilip ng bahagya ang kanyang dila ay sinalubong ito ng aking dila, umpisa ng pagkawala ng pagnanasang matagal nang pinipigil. Tumaas ang isang kamay niya at yumakap sa aking batok, habang ang kamay ko naman ay hinanap ang laylayan ng kanyang sando. Pumasok ang aking kamay sa loob nito, gumapang paakyat sa mga suso, at hinimas ko ang mga ito. Nagtungo sa likuran niya ang aking kamay, kinapa ang bukasan ng bra, at sa ilang saglit lamang ay dumikit na ang aking palad sa kanyang mala-mansanas na umbok sa dibdib. Naging mapusok ang kanyang mga halik, na akin namang sinabayan, at napakagat na lamang siya sa aking labi nang umpisahan ko ang bahagyang pagpisil sa kanyang suso at pagkurot sa mga utong. Nagkalas ang aming mga labi, at bumaba ang aking ulo sa kanyang leeg, dinampian ng mga bahagyang mga halik. Tinaas ko na nang tuluyan ang kanyang sando, at tumambad sa aking paningin ang kanyang mga namumulang mga utong, sinlaki lamang ng isang butil ng pasas. Sinubo ko ang kanyang kaliwang suso, sabay himas sa likod niyang tila bulak sa lambot. "Uuhhhmmm… Jun… Jjjuuunnnnn…" Halos maga na ang kanyang suso, ngunit sa sarap ay di na niya ito pansin, bumaba ang aking dila sa gitla sa ilalim, at sa paghigop ko sa gilid nito ay umangat siya sa kanyang pagkakaupo. Sinabunutan niya ako, lalong dinidiin ang aking ulo sa kanyang gilid katawan, sa bawat himod ng aking dila ay may katumbas na paggiling ng kanyang balakang. Muling bumaba ang aking ulo, at sabay sa pagbabang ito ang paglilis ko ng kanyang maikling shorts. Dumapo ang aking dila sa kanyang singit, na lalo namang nagpalakas ng kanyang mga ungol. Hingal-kabayo si Mia, at nang makapa ng aking daliri ang kanyang mamasa-masang hiwa tila asong umaalulong na siya, napahiga na nang husto sa sofa at sa paglapat ng kanyang katawan ay kusang bumuka ang mga hita. Binuka ko ng husto ang kanyang hiyas, at sa unang hagod pa lang ng aking dila sa kanyang kuntil ay napaliyad ang kanyang likod, bahagyang kinilabutan, at tila isang taong nasa ilalim ng tubig na malapit nang mawalan ng hangin. Sinisid ko ng maigi ang kanyang naglalawang hiyas, tila sumisisid ng perlas sa dagat ng kanyang kalibugan. Nakakailang labas-pasok pa lamang ang aking dila ay biglang bumulwak ang kanyang katas sa aking mga labi, sa baba, umabot hanggang sa aking leeg at sa kanyang mga hita. Dali-daling inalis ko ang aking mga damit, at hinawakan si manoy upang itutok sa kanyang butas na mistulang gripong naiwang nakabukas, tuloy-tuloy pa rin ang pagsibol ng kanyang katas duon. Ginasgas ko muna si manoy sa kanyang mga hita upang malagyan ng kanyang dagta, bago ko ipasok sa kanyang kasarapan. Ngunit hindi ko akalain na ngayon lamang pala mapapasok ang kanyang ingat-yaman, kung kaya't halos mabaluktot si manoy sa hirap ng entrada dito. Siniil ko siya ng mga halik, mapupusok, maiiinit, upang medyo lumambot at magrelaks ang kanyang kalamnan, at nang maramdaman kong puwede na ay tuluyang ipinasok ang aking sandata. Napaliyad siya nang husto, at napasigaw, at kung hindi lamang sa aking mga labing tila naka-welding sa kanyang mga labi ay malamang marinig pati ng kapitbahay ang sigaw nito. Dinahan-dahan ko muna ang pagkanyod, upang hindi siya masyadong masaktan, ngunit hindi maiwasan ang masaktan siya. Kumanyod ng kumanyod, hanggang sa natanggap na ang aking kabuuan, at ang unang sigaw ng sakit ay unti-unting napalitan ng bahagyang pagungol. Sa wakas ay malapit na akong labasan, at dahil hindi ako sigurado sa tiyempo, ay binunot ko ito, upang ikalat ang dagta sa kanyang mga hita. Tila kapwa kami nalagutan ng hininga, at dumagan ang aking katawan sa kanya, parehong napagod sa nangyaring pagtatalik.

Medyo nabahala ako, dahil sa first time pa lang niya ito, ay may halog dugo ang katas namin, at ito ay bakat sa tela ng sofa. "Maghugas ka na lang muna, ako na ang bahala dito." wika ko sa kanya. Tumango lang siya, halata pa rin sa kanyang kilos ang iniindang sakit. Pagpasok niya sa banyo ay naghanap ako ng basahan, at nakita ko sa isang kabinet sa kusina ang isang powdered detergent. Medyo nangiti ako, dahil ayon sa commercial ay kaya daw tanggalin nito lahat ng klase ng mantas, kahit dugo. "Pwes, ngayong ko mapapatunayan kung ito ay totoo, o pawang kasinungalingan lamang." isip ko. Binasa ko ang basahan, at nilagyan ng naturang detergent. Pagkatapos ay pinabayaan ko na lang matuyo. Lumabas si Mia sa banyo, ika-ika ang paglakad, at aninag sa kanyang mukha ang sakit sa pagpitas ko sa bulaklak ng kanyang kabirhenan. Lumapit ako at niyakap ko siya, hinalikan at tinanong, "Okey ka lang? Medyo namumutla ka, gusto mo higa ka muna sa kuwarto mo?" Tumango siya, pero nang mapalingon sa sala ay nakitang magulo pa ito. "Ako na ang bahala diyan, sige na, higa ka na, susunod na lang ako pag tapos na akong magligpit dito." sabay halik uli sa kanya. Pumasok na siya sa kuwarto niya at nagumpisa na akong magligpit sa sala. Pagtingin ko sa relo ay alas-6 na, at nagtungo ako sa kanyang kuwarto. Tulog na siya, at dahan-dahan akong humiga sa kanyang tabi. Hindi ko maubos maisip na nakagawa na naman ako ng kalokohan, ngunit kahit papano kong baligtarin ang mundo, ay gagawa at gagawa pa rin ako, ito ay hindi ko na maipagkaila sa aking sarili. Nagising siya bandang alas-7 ng gabi, at hindi maipinta ang saya sa kanyang mukha, at pagbiling sa kanyang pagkakahiga ay sabing, "Hi… I love you…" Hindi ako makasagot agad, pero hindi pa rin niya ito pinansin. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko, dahil hindi ko naman talaga siya mahal. Yumakap siya ng mahigpit, at hinalikan ako, at pagharap ko sa kanya ay nagtanong, "Mia, hindi ko alam kung bakit pinabayaan kong umabot tayo ng ganito. Ayaw kong umasa ka na dahil na…" "Sshh… wag ka nang mag-explain pa, hindi ako humihingi ng paliwanag mo. Alam ko na may girlfriend ka, na mahal mo siya, at hindi ako umaasa na ipagpapalit mo ako sa kanya dahil lang may nangyari sa atin. I love you, and that's good enough for me." Hindi ako makapaniwala sa narinig ko, "Pero bakit naman sa dami ng lalake diyan eh, sa akin ka pa nain-love? Tapos, ako pa ang nauna sa iyo, hindi naman ako ganun ka-espesyal sa tingin ko." Nangiti lamang siya at sinabing, "Hindi ka mahirap mahalin, mabait ka, may sense of humor, at marunong kang makinig sa mga taong kausap mo. And totoo ka, hindi ka plastic, hindi mo tinatago ang totoo mong pagkatao. Alam ko lang na sa iyo lang ako nakaramdam ng ganito, kaya enough na sa akin yon. Wala akong hihingin sa ‘yo, minsan-minsan lang, kahit may siyota ka, pag ukulan mo lang ako ng konting oras mo." Lalong nabagabag ang aking damdamin sa sinabi niya, handa niyang ibigay ang sarili ng walang kapalit. Niyakap ko na lang siya, walang masabi.

Dumating si Irene, at muli naming sinundo sa airport kasama ang tita niya at mga pinsan. Unang kita ko pa lang sa kanya ay parang nakakita ako ng bukang liwayway matapos ang mahabang gabi, at aninag din sa kanyang mukha ang saya at pagmamahal. Umuwi kami sa kanila, at tila hindi kami mabaklas sa isa't isa, kung kaya't panay ang kantiyaw sa amin ng mga pinsan niya. "Hoy, baka magkapalit na kayo ng mukha! Lagi kayong magkapulupot diyan!" natatawa lang kami, pero hindi pa rin kami magkawalay. Kung puwede nga lang siguro ay matutulog kaming magkatabi sa kama niya, yun nga lang ay hindi puwede. Nagkasundo kaming magpunta uli sa Antipolo sa day off ko, at dun na lang kami matutulog. Kinaumagahan ng Linggo, gumising ako ng maaga at hinanda ang aming dadalhin sa Antipolo, at nilagay na sa kotse ng isa ko pang pinsan. May lakad kasi si Dave kaya hindi niya mapahiram sa akin ang kanyang sasakyan. Nagtungo ako kina Irene, at pagdating ko ay naliligo pa siya. Nagyosi na lang muna ako sa labas, at duon ay kinausap ako ni Aling Tibang. "Jun, wag mo naman sanang masamain, pero pag umaalis kayo ng ganyan, sana ay wag mo ring kakalimutan ang tama at mali. Hindi ko pinipigilan si Irene, yun lang sana ay tandaan mo rin na malapit na ang board exam mo, at dahil hindi ka pa stable, sa tingin ko ay kailangan gamitin niyo ang inyong isip, mahirap ang buhay ngayon." Sumangayon ako, at sinabi rin na wag na lang siyang magalala, dahil hindi pa rin kami nakakalimot sa katotohanan ng buhay. Sa wakas ay lumabas na si Irene, napakaganda, napakbango, at halos hindi ko napigilan ang sarili kong sunggaban siya, pero mabuti na lang at hindi ko ito nagawa. Sumakay na kami sa kotse at nagtungo sa Antipolo, dumaan muna sa Mcdo upang bumili ng hot chocolate at kape, at pagdating namin sa bahay ng pinsan ko ay alas-7 pa lamang. Habang nagaayos siya ng kuwarto ay nagluto na ako ng almusal, yung mga paborito niyang longganisang Vigan at toast. Pareho kaming gutom, kung kaya’t naubos lahat ang aking niluto, at pagkatapos maghugas ng pinggan ay nagtungo sa labas upang magpahangin. Umupo kami sa ilalim ng mga puno, magkayakap, habang pinagmamasdan ang magandang tanawin duon. "I've missed you, very much, there were times I just wanted to go home and be here with you." Hinalikan ko siya, "Oo nga eh, but we can't always get what we want, we have to make certain sacrifices. Like our relationship, maganda sana kung palagi tayong magkasama, but you have your work, and I have to review and pass my board, para meron tayong future for us. But I missed you too, and I can't imagine life without you." Yumakap siya ng mahigpit, ngumiti, at sinabing, "Why don't we go inside and you can show me just how much you missed me?" Hindi na siya nagdalawang salita, tumayo kami at nagtungo sa loob ng bahay.

Pagpasok pa lang sa kuwarto ay nagtagpo na agad ang aming mga labi, nagpalitan ng mga maiinit at mapupusok na mga halik, tila isang taong uhaw matapos maglakbay sa kalawakan ng disyerto. Walang pakundangan ang aming mga kamay sa paghimas sa buong katawan, at parang hindi na makapaghintay mailabas ang nagbabagang pagnanasa na bumabalot sa amin. Halos mapunit ang aming mga damit sa pagmamadaling tanggalin ang mga ito, upang magtagpo ang aming mga katawan, balat sa balat, init sa init. Humiga kami sa kama, magkayakap pa rin, ayaw bumitaw, habang nage-eskrima ang aming mga dila ay gumagala ang mga kamay. Lumapat ang kanyang katawan sa kama, at umangat ako ng bahagya upang mabigyang daan ang aking kamay sa malusog niyang dibdib. Hinimas ko ito ng aking palad, at sa bawat paghimas ay sumasabay ang paggiling ng kanyang balakang, at nang hindi ko na matiis ay binaba ko ang aking ulo at sinupsop ito, dinilaan, hinimod, pinisil-pisil, kinagat-kagat. Bumaba ang aking kamay sa kanyang bulaklak, sabay hagod dito, bahagyang pinatatamaan ang kanyang kuntil, ngunit sa tuwing makanti ito ay napapaangat ang kanyang puwet. Tinulak niya pababa ang aking ulo, papunta sa bulaklak na aking hinahagod, at pagdating duon ay diniin ng husto ang aking ulo papunta sa kanyang namamasang puwerta. Kiniliti ng dila ko ang kuntil, biglang lumipat sa hiwa, pabalik sa kuntil, at nang marinig kong, "Jjjuunn… ppleeaassee… uuuhhhh...", pinasok ko ang aking dila sa kanyang kasarapan, pinasok ng diretso, labas-masok at paikot-ikot, walang pakialam sa likidong tumutulo sa aking baba, naghalong katas niya at laway ko. Ramdam kong malapit na siyang labasan, ako man ay ganun din, binunot ko ang aking dila at sa pagpuwesto papatong sa kanya ay tinutok si manoy. Isang kadyot ay bumaon nang husto ang aking alaga, sagad hanggang sa dulo, at nagumpisang kumanyod ng mabilis, hayok na hayok sa aming pagiisang-laman. Ilang kanyod pa ay naramdaman kong nagumpisa na ang pag-agos ng aming katas, ang pagliyad ng kanyang likod, at pagdiretso ng aking mga binti’t hita. Naghalong sarap, sarap na walang kapantay, tila isang milyong maliliit na dila ng apoy na tumutupok sa aming pagkatao. Dumagan ang aking katawan sa kanya, walang marinig kundi ang aming paghinga at mabilis na tibok ng aming mga puso. Pagkaraan ng ilang sandali ay ramdam ko pa rin ang libog na nanalaytay sa aking katawan. Nagulat si Irene nang masalat niyang hindi pa rin humupa ang katigasan ng ulo ni manoy, bahagyang napangiti at sinakmal ito sabay taas-baba ng kamay sa aking mamasa-masang alaga. Nagtagpo muli ang aming mga labi, at muling sinimulan ang paglakbay papunta sa langit. Hinimas ko ang kanyang mga suso, paikot-ikot, at bawat hagod ay tila may kasamang kuryente sa pagitan ng aking palad at ng kanyang utong. Pumatong muli ako sa kanya, at sa pagpatong na ito ay agad namang naipasok ang aking manoy sa kanyang bulaklak na naguumapaw pa rin sa katas ng aming katatapos na pagtatalik. Bumaon ito, ngunit tila yata hindi pa nakuntento si Irene ay tinaas ang kanyang mga binti upang dumako sa aking likuran, at duon ay pinagkabit na parang isang tanikala, kinulong ang aking katawan at sabay diin nito upang lalong bumaon si manoy. Nagumpisa akong kumanyod, malalakas na pagbayo, habang ipit ng kanyang mga hita ang aking baywang. Palakas nang palakas ang bawat pagbayo, tila mababasag ang aking mga itlog tuwing hahampas sa gilid ng kanyang hiwa at madudulas na singit. Siniil ko siya muli ng mga maiiinit na halik sa labi, minsa’y kagat-kagat sa sobrang gigil ko sa kanya, tangan ang mga umaalog niyang suso, umaalog pataas-pababa kasabay ng bawat pagkanyod. Halos pumasok na pati mga itlog sa lakas at bilis ng pagbayo, pabilis ng pabilis, pilit lampasan ang langit na kanina lamang pinanggalingan. Sabay na kaming umuungol at napapasigaw sa tindi ng sarap na nararamdaman, hanggang sa lumapit na sa pinakatuktok ng kaligayahan… "Uuhhhmmmm... Aaahhhhh… Aaaaahhhh… AAAAHHHH!!!"

Muli akong dumagan sa kanya, lumapat ang aking ulo sa kanyang balikat, habang tila naman malalagutan siya ng hininga, halos mabali ang leeg sa pagkakatingala at pikit-matang dikit sa kama ang kanyang ulo. Nakabaon na ang kanyang mga kuko sa aking likod, habang napakagat naman ako sa kanyang balikat, pero hindi namin ito pansin, hindi pansin habang tuloy pa ring lumalabas ang aming mga katas, naguumapaw sa kanyang puwerta, umagos sa singit at nagbaha sa kama. Ilang kilig pa ay nagumpisang humupa ang init, at sa paghupang ito ay duon naramdaman ang pagod at panlalambot, hanggang tuluyan na kaming nakatulog sa ganung pagkakapuwesto... Bandang alas-dos na ng tanghali nang kami'y magising, ngunit kapwa ayaw umalis sa pagkakahiga, nanatili kaming magkayakap at nagbubulungan ng aming pagmamahal sa isat isa. Nakalipas ang isang oras ay naramdaman na rin namin ang gutom, kung kaya’t tumayo kami at sabay nag-shower. Sumakay kami sa kotse at naghanap na lamang ng makakainan, nagpopondo ng lakas para sa pagtatalik na alam naming magaganap uli sa pagbalik sa bahay. Pagbalik namin sa bahay, ay nagyaya siyang mag-swimming sa pool, at hindi na kami nagbihis, kundi nag-alis na lamang ng aming mga saplot at lumusong na hubo't hubad. Muli kaming nagtalik sa tabi ng pool, sa kusina habang nagluluto ng hapunan, at matapos makakain, nagpahinga lamang ng sandali ay inumpisahan na naman. Sa buong magdamag, pagising-gising kami, at sa bawat pagkakataon ay tila hindi kami nabubusog o nagsasawa sa isa’t isa. Dinatnan kami ng bukang liwayway na magkapatong, nagpapasarap, pagod ngunit ubod ng saya. Bumalik na kami sa bahay nila, at nagkasundong hindi muna magkikita ng 5 araw, dahil sa board exam ko na dalawang araw na lang bago maganap. Tatlong araw ang aking exam, at sa pagkatapos nito ay magkikita kaming muli. Pagbalik ko sa bahay ay puspusan na ang aking ginawang pag-review, hindi lumalabas ng bahay, walang TV, inom at kung ano pang maaaring makasira sa aking pagre-review. Dumating ang araw ng aking exam, nagkita kami nina George at Rico, magkakasama kami ng building ngunit magkakaibang kuwarto. Sabay kaming kumakain, at sabay umuuwi, diretso sa boarding house nila kung saan ako ay nag-transient muna upang malapit lang sa lugar ng exam.

Sa ikatlong araw ay medyo kabado pa rin kami, ngunit medyo masaya na at huling araw na. Lumabas ako ng alas-dos ng tanghali sa examination room, ngunit ala pa sila Rico at George. Nagtambay muna ako, at nagtext kay Irene upang ipaalam sa kanyang tapos na ang exams ko. Tumawag siya at sabing, "Love, I can't make it tonight, I have to fly out to Boracay for a photoshoot. I'll probably be there for about three days. I'm really sorry, this just came up." Wala naman akong magawa kundi sumunod na lang, dahil trabaho yun. "No, it's ok, don't think about it too much. I'll just probably have a couple of beers with Rico nd George. We'll have time when you get back. Anyway, try to get enough rest, and Irene? I love you…" "I love you, too. You be good now, you hear? Bye." Shit, isip ko na lang, wrong timing naman. Habang naghihintay ko sa mga barkada ko, naisip kong i-text si Mia. Lalabas daw siya ng alas-5, kung gusto ko daw ay magkita na lang kami sa may gate ng UST. Tinext ko na lang sina George na mauna na ko sa kanila, at may pupuntahan ako. Nagtungo ako sa tindahan, at nadatnan ko ang boss ko sa labas. Aninag sa kanyang mukha na hindi maganda ang timplada, hindi ko alam kung bakit. Nang makita ako ay lalong umasim ang mukha, tila nakainom ng sukang paumbong. Sinenyasan akong pumunta sa loob, pumasok kami sa kanyang maliit na opisina. Habang papasok ay napansin kong mayroong bagong staff, tinuturuan ni Stef. Pagdaan ko kay Stef ay nginitian ko siya, ngunit yumuko lang siya at tila hindi makatingin sa akin. Masama yata ito, isip ko, ano kaya’ng nangyari? Pinaupo ako ni boss, at walang pasakalyeng sinabi, "Jun, nakita mo siguro yung bagong staff diyan sa labas, kapalit mo yun. As of today, hindi ka na empleyado dito. Bibigyan kita ng dalawang linggong sweldo, mag-reconcile na kayo ni Stef sa mga stocks." Nabigla ako, hindi sukat akalain na ganun ang mangyayari. "Pero boss, bigla naman po yata. Bakit po, may nagawa ba po ako para masisante na lang ng ganyan?" salubong ang kilay ni boss, at sabing, "Alam mo Jun? Hindi ko gusto ang trabaho mo, palagi kang absent, at mabagal kang kumilos. Ngayon, aalis ako, at sa pagbalik ko, dapat tapos na kayong mag-reconcile ni Stef. Na kay Stef na yung 2 linggong sweldo mo, kunin mo na lang pag-alis mo mamaya." Iniwan niya ako at umalis sa tindahan.

Lumabas ako sa opisina at dumiretso kay Stef, "Stef, ano ba’ng nangyari, bakit bigla na lang akong sinisante ni boss? May nangyari ba nung wala ako?" Hindi pa rin makatingin sa akin si Stef, "Iniwan lang niya itong last sweldo mo, pati na yung 2 weeks salary, separation pay mo daw. Sorry ha? Hindi ko kasi alam na ganito ang mangyayari." Tinitigan ko siya at sinabing, "Magsabi ka nga ng totoo, Stef, ano ba talaga? Wala akong alam na ginawa ko para ganituhin ako. Siguro naman kahit paano dapat malaman ko ang totoo." Narinig ko ang bahagyang singhot ni Stef, at kahit nakayuko ay alam kong lumuluha siya. "Totoo kasi niyan Jun, kasalanan ko ang lahat. Hindi ko kasi nasabi sa ‘yo ang tungkol sa amin ni boss." Sumabat ako sa kanya, "Hindi mo alam Stef, na alam ko na ang tungkol sa inyong dalawa ni boss, matagal na." Napatingin siya sa akin, "Pano mo nalaman, eh, wala naman akong sinabi sa ‘yo?" tinignan ko siya ng diretso, "Naalala mo ba nung umuwi ka ng maaga? At kinuwento ko kung papano ko nalaman ang katotohanan. Hindi siya makaiimik, pero pinilit ko siyang sabihin ang dahilan ng pagkasisante ko. "Minsan kasi, magkasama kami, hindi ko napansin na pangalan mo pala ang nasasabi ko. Galit na galit siya, eh, bandang huli umamin din ako na nagkarelasyon tayo. Jun, sorry, hindi ko sinasadya, kung alam ko lang na ganyan ang mangyayari, hindi ko na sana inamin." tumutulo ang kanyang luha, at sa itsura niya ay lumambot ang puso ko. "Wag mo nang isipin yun, ganun talaga. Wala na akong magagawa, hanap na lang uli ako ng ibang trabaho." Tinignan niya ako ng matagal, tapos ay, "Ako na ang bahala sa mga stocks, hintayin mo ko sandali, kukunin ko lang yung sobre mo." Ilang sandali lamang ay bumalik na siya at inabot ang sobre, "Sorry talaga, Jun, kung..." pinigil ko ng daliri ko ang kanyang pagsasalita at sabing, "Ssshhh, sabi ko naman wag mo nang isipin yun. Ok lang ako. Siya, sige, aalis na ako." Akmang aalis na ako nang bigla akong hinalikan, at sabing, "I love you, sana..." Pero tumalikod na lamang ako, at lumabas paalis. Wala pang alas-singko, isang oras pa akong maghihintay kay Mia. Naisipan kong magpunta na lang muna sa Isetann para magpalipas oras, para makapagisip kung ano ang gagawin ko ngayong wala na naman akong trabaho.

Nagtungo ako sa Isetann, at sa isang tabi ay nagyosi ako at nag-isip kung ano ang aking gagawin. Tinext ko ang pinsan kong contractor, nagbakasakali na may maibibigay siyang trabaho, kahit maliit, basta kikita kahit konti. Nagreply siyang kailangan nga daw ng electrician, at may project siya sa may Tuazon, isang condominium. Ayon pa sa kanya, delay na daw sila, kaya nagdadagdag ng tao. Bukas ay sasabay na lang daw ako sa kanya, para maipakilala sa foreman at sa kanyang katiwala duon. Solve na ang problema ko, kahit na temporary ay merong papasok na pera. Nagbalik na ako sa may gate ng UST, at hindi pa nagtatagal na naghihintay ay nakita ko nang padating si Mia. Hindi siya nag-iisa, merong mga kasama, pawang mga naka-uniform din, hindi ko sila kilala, siguro ay mga kaklase niya. Ang sarap ng kanyang ngiti nang ako ay makita, halata sa kanyang mukha ang saya at pagmamahal. Napayuko ako, hindi ko matignan ng diretso dahil hindi ko masuklian ang pagmamahal niyang ito. Pinakilala niya ako sa mga kasama niya, at sinabing punta daw kami sa Megamall para manood ng sine. Yun palang isang kasama niya ay may sariling sasakyan, at paglabas ay nagsakayan kami sa dala nitong kotse. Habang papunta sa Megamall ay nagkuwentuhan kami ni Mia at kanyang mga kasama, sina Peachy, Mona at ang may dala ng kotse na si Francine. Dumating kami sa Megamall at nagtuloy sa Burger King, bumili ng aming babaunin at nagtungo na kami sa sinehan. Nasa kaliwa ko si Mia, habang katabi ko naman si Francine sa aking kanan. Nakapatong ang kamay ni Mia sa aking hita, halos bandang singit ko na, na isang dahilan kung bakit nagwawala si manoy. Pinipisil-pisil pa ni Mia ang aking hita, at minsa’y nasasagi ko naman ang gilid ng suso ni Francine, hindi tuloy ako makapag-concentrate sa pelikula, hindi ako makaupo ng diretso dahil madalas mawala sa puwesto si manoy. Laking pasasalamat ko nang matapos ang pelikula, at medyo babalik sa normal si manoy. Paglabas namin sa sinehan ay nagtungo kami pababa, at uuwi na nga sana, ng biglang, "Tita!" sabay lapit ni Francine sa isang babaeng nakatayo sa may isang shoe store. Lumapit kami at pinakilala kami ni Francine sa Tita Adel niya. Habang nagwi-window shopping ay nalaman kong naghahanap ng property ang isang kliyente niyang Taiwanese sa may bandang Antipolo, at medyo malaki daw ang budget. Tinuro ako ni Francine at sinabing, "Si Jun, Tita, baka may alam siya, marami yata siyang kilala sa Antipolo." Tumingin sa akin ang tita niya at tinanong, "Well, Jun, may alam ka bang mga residential properties duon na for sale or balak pa lang ibenta? Minimum na 1500 square meters, gusto ng client ko medyo maluwag." Tumango ako at sumagot, "Meron po akong alam na gustong magbenta, although hindi pa nag-announce or anything to that effect. Kausapin ko po sila, and if they've decided to sell, where can I reach you?” Binigay ng tita ni Francine ang cel number niya, at bago kami naghiwalay ay nangako akong lalakarin ito. Hindi na kami sumabay ni Mia sa kanila, at ihahatid ko na lang siya sa bahay nila. Paglabas ng Megamall ay sumakay kami ng taxi, ngunit pagsakay namin ay bumulong si Mia, "Jun, mamaya na tayo umuwi, maaga pa naman." "Eh, saan mo gustong pumunta? Naka-uniform ka pa, di naman tayo makakagimik niyan." Yumakap siya at sabing, "Basta, kahit saan, wag na muna tayong umuwi." Tinapik ko ang driver ng taxi at may binulong sa kanya, tumango at biglang binuwelta ang sasakyan.